با کاهش سرمایه گذاری در صندوق های قابل معامله (ETF) ، قیمت طلا به شدت کاهش یافت
شمش طلا در برابر دلار آمریکا، کف قیمت پس از همه‌گیری کووید-19 را شکست داد و در حال حاضر در محدوده 1664 دلار در هر اونس معامله می‌شود، پس از کاهش سرمایه‌گذاری در صندوقهای ETF با پشتوانه طلا و سقوط بازارهای سهام جهانی در بحبوحه تورم، قیمت طلا به پایین‌ترین حد خود از می 2020 رسید. پیش‌بینی افزایش شدید نرخ بهره نیز یکی از عوامل اصلی شکست قیمت طلا به سطوح باورنکردنی است.
قیمت طلا که در آگوست 2020 و سپس مارس 2022 به بالای 2000 دلار در هر اونس رسیده بود، در حال حاضر بیش از چهار برابر نسبت به 18 ماه گذشته کاهش یافته است.
در آوریل سال 2013، طلا به محدوده قیمتی 1535 دلار سقوط کرد، ریزش قیمتی طلا به قدری سنگین بود که تحلیلگران آن را «انحلال صندوقهای سرمایه‌گذاری طلا» نامیدند.
سقوط قیمت طلا در سال 2013 باعث شد که صندوقهای سرمایه‌گذاری GLD و IAU بیش از 600 تن شمش نقد کنند، زیرا سهامداران، صندوقهای سرمایه‌گذاری دارای پشتوانه طلا را تخلیه کرده بودند.
کل خروجی سال 2013 از تمام ETFهای طلا، نزدیک به 30 درصد از تولید جهانی طلا در آن سال بود.
روز چهارشنبه شاهد کاهش ETFهای مطرح طلا برای پنجمین جلسه متوالی بودیم و خروج سرمایه‌گذاران از صندوق‌ها، تعداد سهام عرضه شده را به کمترین میزان خود از اواخر مارس 2020 رساند.
احتمالاً با افزایش نرخ بهره فدرال رزرو، یک شکست بزرگتر در قیمت XAU/USD رخ می‌دهد.
33 صندوق سرمایه‌گذاری طلای آسیایی نیز شاهد خروج سرمایه‌گذاران بودند و دارایی‌های طلای آنها در ماه آگوست 5.7 درصد کاهش یافت.
قیمت طلا در برابر ارزهای غیر دلاری نیز کاهش یافت و در مقابل پوند انگلستان به 1450 پوند، پایین‌ترین سطح 6 هفته اخیر رسید و نسبت به یورو به پایین‌ترین حد در 8 هفته اخیر، محدوده قیمتی 1665 یورو رسید.
قیمت نقره ثابت‌تر بود و با 3.4 درصد کاهش در هفته، اکنون در محدوده 19.20 دلار در هر اونس معامله می‌شود.
تغییر زمان‌بندی جلسه معاملاتی صندوقهای سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس
طبق اطلاعیه اخیر سازمان بورس زمان‌بندی جلسه معاملاتی بازار صندوقهای سرمایه‌گذاری قابل معامله (ETF) و بازار اوراق بدهی از روز شنبه مورخ ۱۴۰۰/۰۶/۲۰ از ساعت ۹ آغاز و تا ساعت ۱۵ ادامه خواهد داشت.
طبق اطلاعیه اخیر سازمان بورس و بر اساس صورت جلسه هیات‌رئیسه شرکت بورس اوراق بهادار تهران، زمان‌بندی جلسه معاملاتی بازار صندوقهای سرمایه‌گذاری قابل معامله (ETF) و بازار اوراق بدهی از روز شنبه مورخ ۱۴۰۰/۰۶/۲۰ از ساعت ۹ آغاز و تا ساعت ۱۵ ادامه خواهد داشت. زمان پیش‌گشایش مانند سایر نمادها از ساعت ۸:۴۵ تا ۹:۰۰ خواهد بود.
لازم به ذکر است تا پیش از این تصمیم صندوقهای قابل معامله در ساعت معمول معاملاتی و همزمان با سایر نمادها معامله می شد.
در ادامه این مقاله و جهت آشنایی بیشتر با این ابزارهای مالی به بررسی شیوه انتخاب صندوقهای قابل معامله موجود در بازار ایران خواهیم پرداخت.
در حال حاضر بیش از ۵۰ ETF برای سرمایه‌گذاری در ایران در دسترس است. برای کمک به شما در یافتن مسیر مناسب سرمایه‌گذاری، ما نکات و ترفندهایی را در مورد نحوه یافتن سریع ETF مناسب و متناسب با هدف سرمایه‌گذاری به شما ارائه می‌دهیم. در ادامه فرایند مناسب و معیارهای انتخاب یک صندوق ETF را مرور خواهیم کرد.
تعیین هدف سرمایه‌گذاری
قبل از شروع انتخاب یک ETF خاص ، ابتدا هدف سرمایه‌گذاری خود را تعیین می‌کنید. شما باید در مورد طبقه دارایی (مانند سهام ، اوراق با درآمد ثابت یا کالا) تصمیم بگیرید و وزن آن را در سبد دارایی خود مشخص کنید. صندوقهای سرمایه‌گذاری برای انواع اهداف سرمایه‌گذاری شما از قبیل استفاده از یک درآمد ثابت ماهانه، سرمایه‌گذاری در بازار سهام یا حتی سرمایه‌گذاری در بازار طلا ایجاد شده‌اند. اگر مطمئن نیستید که چند درصد از دارایی خود را به هر طبقه اختصاص دهید، ابتدا باید با انواع صندوق های سرمایه گذاری و محل سرمایه‌گذاری هر کدام از آنها آشنا شوید.
انتخاب ETF مناسب
وقت آن است که عمیق تر وارد فیلترهایی شوید که به شما کمک می کند یک ETF متناسب با اهدافتان انتخاب کنید. عوامل مختلفی در انتخاب ETF نقش دارند. با توجه به نیازهای فردی خود ، باید در مورد این که کدام ETF ها متناسب با ساختار سرمایه‌گذاری شما هست و چگونه می خواهید معیارهای فردی را اولویت بندی کنید ، تصمیم بگیرید.
معیارهای عینی انتخاب:
کم‌هزینه‌ترین راه برای سرمایه‌گذاری
یکی از مزایای بزرگ ETFها هزینه کم آنها در مقایسه با سایر سرمایه‌گذاری‌ها مانند سبدگردانی اختصاصی است. هرچند در اکثر کشورها هزینه‌های جاری صندوق در میزان بازدهی ایجاد شده برای سرمایه‌گذاران موثر است، خوشبختانه در ایران، از سمت سازمان بورس و اوراق بهادار تعرفه ها و کارمزد پایینی برای مدیران این نوع صندوق‌ها در نظر گرفته شده است و عموما میزان این کارمزد فارغ از میزان هزینه‌کرد صندوق برای تمامی صندوق‌ها یکسان است. لذا این مورد می‌تواند در انتخاب شما بی‌تاثیر باشد.
اندازه صندوق
اولین مورد برای انتخاب صندوق میزان دارایی‌های موجود در آن می‌باشد. حجم صندوق از یک طرف نشان دهنده اعتماد سایر سرمایه‌گذاران و به خصوص نگاه مناسب متخصصان بازار سرمایه است و از طرفی نیز حجم بالاتر صندوق می‌تواند باعث قدرت بیشتر مدیران صندوق در انتخاب ابزارهای سرمایه‌گذاری مختلف شود. در حال حاضر صندوق سرمایه گذاری قابل معامله کمند بزرگترین صندوق قابل معامله کشور است.
عمر صندوق
هنگامی که ETFها سابقه قابل قبولی را ایجاد کردند، می‌توانید آنها را بهتر مقایسه کنید. شما به حداقل داده‌های عملکرد یک سال نیاز بتوانید صندوق مورد نظر را ارزیابی کنید حال این داده‌ها هر چه بیشتر باشند ارزیابی شما دقیق‌تر است. علاوه بر این، اگر ETF سابقه داشته باشد، می‌توانید شرایط آن را بهتر ارزیابی کنید. ETFهایی که به تازگی راه‌اندازی شده‌اند معمولاً حجم صندوق نسبتاً کمی دارند. در چنین مواردی، اغلب مشخص نیست که آیا ETF فقط به دلیل مدت زمان کوتاه حجم کمی دارد یا این که در بین سرمایه‌گذاران تقاضا ندارد. اگر مورد دوم باشد، گزینه مناسبی برای خرید نیست. در میان صندوقهای قابل معامله در سهام، صندوق سرمایه گذاری سپهر کاریزما با نماد کاریس، قدیمی‌ترین صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله در سهام کشور است.
بازدهی صندوقهای سرمایه‌گذاری
بازدهی صندوقهای سرمایه‌گذاری یکی از عوامل مهم در انتخاب صندوق مناسب است. با بررسی و مرور داده‌های تاریخی در بازه‌های زمانی مختلف، شما می‌توانید مقایسه مفیدی از صندوقهای مختلف داشته باشید.
چنین مقایسه‌هایی فقط مربوط به گذشته است. عملکرد آینده ممکن است متفاوت باشد. به عنوان مثال، ممکن است یک ETF به تازگی تصمیم مناسبی در چیدمان سبد سرمایه‌گذاری خود گرفته باشد، که چنین موردی تأثیر بسیار زیادی بر عملکرد آینده ETF خواهد داشت.
هزینه‌های معاملاتی
هنگام خرید صندوقهای ETF ، مثل خرید و فروش سهام کارمزد معاملاتی از شما کسر می‌شود. در این مورد، در ایران، این هزینه صرفا هزینه‌ای است که در زمان خرید و فروش واحدهای صندوق، به عنوان هزینه‌های کارگزاری از شما کسر می‌شود. این هزینه، عموما هزینه زیادی نیست و این هزینه برای همه صندوق‌ها و از طریق همه کارگزاری‌ها هزینه یکسانی است و لذا نمی‌تواند تاثیری در انتخاب صندوق برای شما داشته باشد. علاوه بر هزینه سفارش ، فاصله بین قیمت خرید و فروش نیز باید در نظر گرفته شود. میزان بالا بودن این اختلاف بستگی به نقدشوندگی ETF مورد معامله دارد. این نقدشوندگی زمانی ایجاد صندوق قابل معامله (ETF) می‌شود که بازارگردان صندوق به خوبی بتواند جلوی هیجانات قیمتی را بگیرد و فاصله چندانی بین قیمت روز صندوق با nav ایجاد نشود.
معیارهای انتخاب ذهنی
علاوه بر این موارد ، عواملی نیز وجود دارد که ارزیابی آنها ذهنی است. در این معیارها، مطلوب بودن یا نبودن ویژگی ETF بستگی به نیازها و ترجیحات شخصی شما دارد. باز هم، بسته به موقعیت شخصی شما، معیارهای ETF زیر را میتوان در اولویت بسیار بالایی قرار داد یا حتی در صورت لزوم به طور کامل نادیده گرفت.
استفاده از سود
برخی از صندوقهای قابل معامله به صورت دوره‌ای سود پرداخت می‌کنند. این سود پرداختی به حساب بانکی شما که در کارگزاری ثبت کرده‌اید واریز می‌شود. بنابراین می‌توانید آن را خرج کرده یا به دلخواه خود سرمایه‌گذاری مجدد کنید.
صندوق‌هایی نیز وجود دارند که به طور خودکار دوباره سود شما را در همان صندوق سرمایه‌گذاری می‌کند. این امر ارزش سهام ETF شما را افزایش می‌دهد و در هزینه‌های معامله صرفه‌جویی می‌کند و ارزش سرمایه‌گذاری شما را در طول زمان با استفاده از اثر مرکب افزایش می‌دهد.
مدیریت ETF
نشان یک ارائه دهنده خوب صندوقهای ETF نحوه برخورد با مشتریان خود است، بنابراین مراقب باشید: ارائه واضح اطلاعات مهم، دسترسی آسان به جزئیات محصول، اسناد و داده‌ها در وب‌سایت آنها اطلاعات کلیدی که به طور مرتب به روز می‌شوند از نشانه های یک مدیریت خوب برای صندوق‌هاست. البته همانطور که در مورد حجم صندوق که نشانه اعتماد سایر سرمایه‌گذاران و اعتبار آن نزد سایر افراد و عمر خود صندوق که نشان از تجربه گردانندگان صندوق است؛ تجربه، اعتماد و اعتبار نهاد مدیریت دارایی که مدیریت صندوق مورد نظر شما را مدیریت می‌کند نیز بسیار مهم است.
صندوق ETF دولتی چیست و چه ویژگی دارد؟
در اوایل سال 99 دولت شروع به عرضه صندوق های ETF تحت عناوین صندوق دارا یکم، صندوق دارا دوم (پالایش یکم) و دارا سوم… با 20% تخفیف نمود که با استقبال خوب مردم مواجه شد اما برای برخی از سرمایه گذاران این پرسش پیش آمد که این صندوق ETF دولتی چه ویژگی هایی دارند .
ETF مخفف Exchange-traded fund بوده و نوعی صندوق سرمایه گذاری است که خرید آن نیازی به کد بورسی ندارد و تمامی افراد ایرانی دارای کد ملی می توانند آن را از طریق بانک ها و برنامه های درگاه بانکی همچون آپ و تاپ خریداری نمایند.
صندوق ETF دولتی چیست؟
صندوق های سرمایه گذاری دولتی متشکل از سهام شرکت های معتبر می باشد و روشی آسان برای سرمایه گذاری و بهره مندی از سود حداکثر بازار بورس است زیرا سرمایه گذاری و خرید آن مستلزم داشتن کد بورسی نبوده و هر ایرانی با داشتن ملی می تواند آن را خریداری نماید. واحد های صندوق های ETF دولتی همانند سهام در بورس قابل خرید و فروش بوده.
ماهیت کار صندوق های سرمایه گذاری دولتی به این صورت است که با جمع آوری نقدینگی سرمایه گذاران، سرمایه گذاری در سبد متنوعی از اوراق بهادار آغاز می شود و افرادی که واحد های این صندوق ها را خریداری نمودند به اندازه سهم خود مالک و سهامدار می باشند.
واگذاری و عرضه واحد های صندوق های سرمایه گذاری دولتی به کمک سازمان بورس اوراق بهادار ، وزارت امور اقتصاد و دارایی ، معاونت امور بانکی، بیمه و شرکتهای دولتی انجام شد. در ادامه این مطلب با ویژگی صندوق های سرمایه گذاری دولتی آشنا خواهیم شد.
صندوق های سرمایه‌گذاری ETF دولتی چه ویژگی دارد؟
صندوق های ETF دولتی همچون خرید و فروش سهام دارای مزایایی نظیر امکان خرید و فروش آنلاین واحدهای صندوق ، متنوع سازی با حذف هزینه و صرف زمان اندک ، نقدشوندگی بالا ، معافیت مالیاتی معاملات واحدها و عدم دامنه نوسان برای معاملات روزانه می باشد. با وجود این ویژگی ، از نظر برخی از کارشناسان صندوق ETF دارای معایبی می باشد.
سرمایه گذاران دارای کد بورسی می توانند از طریق پرتفوی خود نسبت به خرید آن اقدام نمایند و افرادی که کد بورسی ندارند می توانند با به همراه داشتن مدارک شناسایی به بانک ها مراجعه کنند و یا از طریق اپلیکیشن هایی همچون آپ و تاپ واحد های صندوق های واسطه گری مالی دولتی را خریداری نمایند.
از دیگر مزایای خرید صندوق های سرمایه گذاری دولتی میتوان به مشارکت در طرح‌ها و پروژه‌های عمرانی، توسعه، بازسازی و بهسازی در حوزه بهداشت و درمان، کمک به بخش مولد و محرک اقتصاد اشاره نمود که رونق و جهش تولید را به همراه دارد که این مورد به نفع مردم و دولت می باشد.
تفاوت صندوق های ETF با دیگر صندوق ها چیست؟
همانطور که در مطلب فوق اشاره شدt سادگی در سرمایه گذاری ، ارزان بودن واحد ها ، معاف از مالیات و محاسبه لحظه‌‌ای ارزش خالص دارایی‌های آن از ویژگی این صندوق ها می باشند که از تفاوت های اصلی صندوق های ETF با دیگر صندوق های سرمایه گذاری نیز محسوب می شوند.
- ارزانتر بودن نسبت به سایر صندوق‌ها
ارزش مبنای هر واحد سرمایه گذاری در صندوقهای قابل معامله فقط ۱۰,۰۰۰ ریال است. از آنجایی که سرمایه گذاران از طریق کارگزاران بورس اقدام به خرید واحد های ETF می نمایند و هزینه بازاریابی در میان نیست ، ارزان تر از دیگر صندوق های سرمایه گذاری می باشد.
- محاسبه لحظه‌‌ای ارزش خالص دارایی‌های آن
از دیگر تفاوت های میان صندوق سرمایه گذاری ETF با دیگر صندوق های سرمایه گذاری ، محاسبه لحظه‌‌ای ارزش خالص دارایی‌های آن می باشد. NAV آنها هر ۲ دقیقه یکبار بطور خودکار محاسبه می‌شود و ارزش خالص دارایی‌های آن به لحظه محاسبه و به اطلاع سرمایه‌گذاران می‌رسد.
صندوق سرمایه گذاری دارا یکم که در خرداد ماه 99 عرضه شده دارای سهام بانک های معتبر نظیر صادرات، تجارت و ملت و شرکت بیمه البرز و بیمه اتکایی امین می باشد و صندوق سرمایه گذاری پالایش یکم (دارا دوم) که در اوایل شهریور 99 عرضه شد متشکل از سهام شرکت های پالایشی همچون شپنا ، شتران و شبندر می باشد که با 20% تخفیف به افراد حقیقی واگذار شد.
- عدم پرداخت مالیات در خرید و فروش‌ها
از ویژگی های منحصر به فرد صندوق های ETF دولتی نسبت به دیگر صندوق های سرمایه گذاری ، معافیت از معاملات می باشد. بر اساس مفاد تبصره ۱ ماده ۷ “قانون توسعه ابزارها و نهادهای مالی جدید در راستای تسهیل اجرای سیاست‌های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی “ هیچگونه مالیاتی در ازای نقل و انتقال واحدهای سرمایه‌گذاری انواع صندوقهای سرمایه گذاری قابل معامله و صدور و ابطال آنها اخذ نخواهد شد.
سرمایه گذاران می توانند از طریق تمام دفاتر کارگزاری‌ها و سامانه برخط معاملات قابل معامله نسبت به خرید صندوق های ETF اقدام نمایند در حالیکه دیگر صندوق های سرمایه گذاری از این ویژگی محرومند.
از دیگر تفاوت های صندوق های سرمایه گذاری قابل معامله نسبت به سایر صندوق های سرمایه گذاری مشترک می توان به نحوه پذیره نویسی و زمان خریده و فروش آن اشاره نمود با وجود تمامی ویژگی های مثبت این صندوق، خرید و فروش واحدهای آن تا 2 ماه پس از خرید آن امکان پذیر نمی باشد.
جهت اطلاع از زمان و همچنین نحوه پذیره نویسی صندوق های سرمایه گذاری دولتی باید اخبار بورسی را دنبال نمایید. حداقل 10 روز پیش از پذیره نویسی این صندوق ها، زمان و سرمایه مورد نیاز آن ابلاغ می شود.
🔷مقالات آموزشي بورس >>همه چیز درباره مزایا و معایب صندوقهای سرمایه گذاری بورسی>درآمد ثابت، قابل معامله(ETF)، محدود، نامحدود ومشترک
وب سایت بورس نگار - صندوقهای سرمایه‌گذاري نهادهاي مالي‌ای هستند که فعاليت اصلي آنها سرمايه‌گذاري در اوراق بهادار است و مالكان آن به نسبت سرمايه‌گذاري خود، در سود و زيان صندوق شريكند. این صندوق‌ها وجوه مردم را جمع‌آوری کرده و در سبدهای سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار متفاوت سرمایه‌گذاری می‌کنند. به این ترتیب این صندوق‌ها با گرد آوردن سرمایه‌گذاران کوچک از مزایای سرمایه‌گذاری در مقیاس بزرگ بهره می‌گیرند. در این گزارش انواع صندوقهای سرمایه‌گذاری، مزایا و معایب این شکل از سرمایه‌گذاری را بررسی می‌شود.
صندوقهای سرمایه‌گذاری که از سال 1386 در ایران رواج یافتند؛ نوعی نهاد سرمایه‌گذاری محسوب می‌شوند كه با فروش سهام، وجوهی را به‌دست آورده و بر اساس هدف صندوق، در تركیبی از اوراق بهادار شامل سهام، اوراق مشارکت، ابزارهای كوتاه‌مدت بازار پول و سایر دارایی‌ها سرمایه‌گذاری می‌كنند. با توجه به حضور مدیران و تحلیلگران حرفه‌ای در این صندوق‌ها این شکل از سرمایه‌گذاری برای معامله‌گران ریسک‌گریز یا بی‌تجربه جذابیت ویژه‌ای دارند.
انواع صندوق‌ها
در یک تقسیم‌بندی کلی صندوقهای سرمایه‌گذاری به سه دسته صندوقهای سرمایه‌گذاری با سبد ثابت، صندوقهای سرمایه‌گذاری محدود و صندوقهای سرمایه‌گذاری نامحدود تقسیم می‌شوند.
صندوقهای سرمایه‌گذاری با سبد ثابت در طول فعالیت خود دارای یک پرتفوی ثابت از دارایی‌های مالی و اوراق بهادار هستند. در حالی که دو دسته دیگر بنا‌به‌نظر مدیران صندوق‌ها دارایی‌های سبد خود را تغییر می‌دهند. صندوقهای سرمایه‌گذاری محدود ، تعداد واحدهای مشخصی دارند و بدون امکان بازخرید عموما واحدی را باطل یا صادر نمی‌کنند و صرفا واحدهای آنها میان سرمایه‌گذاران خرید و فروش می‌شود.
صندوقهای سرمایه‌گذاری نامحدود اما به صدور و ابطال واحدها می‌پردازند و خریداران قادرند از خود صندوق واحدهای سرمایه‌گذاری خریداری کنند. صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک که عموم صندوقهای سرمایه‌گذاری کشور از این نوع هستند، نوعی صندوق سرمایه‌گذاری نامحدود محسوب می‌شوند.
صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک
صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک به سه دسته صندوقهای سرمایه‌گذاری در سهام، صندوقهای سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت و صندوقهای سرمایه‌گذاری مختلط تقسیم می‌شوند.
صندوق سرمایه‌گذاری در سهام
این نوع صندوق‌ها بر حسب اندازه به دو گروه کوچک مقیاس و بزرگ مقیاس تقسیم می‌شوند. در صندوقهای کوچک مقیاس تعداد واحدهای سرمایه‌گذاری قابل انتشار حداقل 5 هزار واحد و حداکثر 50 هزار واحد و در نوع بزرگ مقیاس این ارقام بین 50 هزار و 500 هزار واحد قرار دارند.
واحدهای سرمایه‌گذاری این صندوق‌ها به دو نوع واحد سرمایه‌گذاری ممتاز (غیر‌قابل ابطال، قابل انتقال به غیر و دارای حق حضور و رای در مجمع) و واحد سرمایه‌گذاری عادی (قابل ابطال، غیر قابل انتقال و بدون حق حضور و رای در مجمع) تقسیم می‌شوند.
در بازار سرمایه ایران حداقل ٧٠ درصد از دارایی‌های صندوق باید در سهام پذیرفته‌شده در بورس یا بازار اول فرابورس سرمایه‌گذاری شوند.
صندوق سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت
پرتفوی این صندوق‌ها از دارایی‌های مالی با درآمد ثابت تشکیل شده‌اند. این صندوق‌ها با فروش واحدهای سرمایه‌گذاری این وجوه را در اوراق مشارکت(دولتی، نهادهای عمومی غیر‌دولتی و شرکتهای سهامی عام) سرمایه‌گذاری می‌کنند. این شرکت‌ها قادرند با سرمایه‌گذاری در انواع متفاوتی از اوراق مشارکت بازدهی بیش از بازده اوراق مشارکت دولتی برای سرمایه‌گذاران خود ایجاد کنند.
طبق قوانین بازار سرمایه در ایران صندوق سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت باید حداقل ٧٠ درصد از دارایی‌های خود را در اوراق مشارکت، سپرده بانکی، گواهی سپرده بانکی و اوراق بهادار با درآمد ثابت سرمایه‌گذاری کنند.
صندوق سرمایه‌گذاری مختلط
این صندوق‌ها ترکیبی از اوراق با درآمد ثابت و سهام شرکتهای بورسی و فرابورسی را در پرتفوی خود دارند. طبق قوانین باید حداقل ٤٠ درصد و حداکثر ٦٠ درصد از دارایی‌های صندوق در سهام پذیرفته‌شده در بورس یا بازار اول فرابورس سرمایه‌گذاری شوند.
صندوق قابل معامله (ETF)
صندوقهای قابل معامله در بورس همچون سهام عادی در بورس قابلیت معامله دارند. صندوقهای قابل معامله ویژگی صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک و صندوقهای سرمایه‌گذاری محدود را توامان دارا هستند به این معنا که می‌توانند همانند صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک بر اساس خالص ارزش دارایی‌‌هایشان قیمت‌گذاری شده و بر اساس این قیمت در روز معامله شوند و از طرفی همچون صندوقهای محدود، به قیمت‌هایی بالاتر یا پایین‌تر از خالص ارزش دارایی‌شان معامله شوند. همچنین میتوان به‌عنوان یکی از مزیت‌های این صندوق‌ها به ارزان بودن نسبی آنها اشاره کرد.
مزایای صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک
مدیریت حرفه‌ای: حضور مشاوران حرفه‌ای در صندوقهای سرمایه‌گذاری، انجام تحقیقات و در اختیار داشتن اطلاعات از مزایای مدیریت حرفه‌ای صندوق‌ها هستند. به این ترتیب وجود کارشناسان و تحلیلگران تمام‌وقت بورس، فقدان اطلاعات سرمایه‌گذاران بی‌تجربه را جبران می‌کند. به همین دلیل برخی از سرمایه‌گذاران کم‌تجربه، سرمایه‌گذاری در صندوق‌ها را ترجیح می‌دهند.
تنوع سرمایه‌گذاری و کاهش ریسک: سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار گوناگون ریسک کلی سرمایه‌گذاری را کاهش می‌دهد. سرمایه‌گذار صندوق با پرداخت مبلغی قادر است چنین سبدی را خریداری کند و مخاطرات سرمایه‌گذاری مستقیم در بورس را کاهش دهد.
نقدشوندگی: بر اساس مقررات صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک، این صندوق‌ها آماده صدور یا بازخرید واحدهای صندوق هستند. سرمایه‌گذاران در این وضعیت بر اساس خالص ارزش روز دارایی‌های صندوق، پس از کسر هزینه‌هایی قادر به تبدیل سریع اوراق خود به وجه نقد هستند، در نتیجه میزان نقدشوندگی این اوراق بیش از سرمایه‌گذاری مستقیم در بورس است. این در حالی است که در بورس احتمال توقف طولانی یک نماد و تشکیل صفوف طولانی فروش، امکان نقدشوندگی سریع را دشوار می‌کند، در نتیجه وجود تضمین همیشگی خرید سرعت نقدشوندگی را در این صندوق‌ها بسیار بالا می‌برد.
صرفه‌جویی در مقیاس، کاهش هزینه معاملات: بر این اساس که گردآمدن گروه بزرگی از سرمایه‌گذاران باعث کاهش هزینه تحلیل، تحقیق و همچنین هزینه انجام معاملات می‌شود (به‌عنوان نمونه کاهش هزینه خرید و فروش در بلوک‌های بزرگ)، صرفه‌جویی در مقیاس را میتوان به‌عنوان نتیجه استفاده از صندوقهای سرمایه‌گذاری ذکر کرد.
معایب صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک
یکی از معایب صندوقهای سرمایه‌گذاری، هزینه‌هایی است که جهت اداره صندوق پرداخت می‌شوند و طبعا در صورتی که سرمایه‌گذار تصمیم می‌گرفت مستقیما معامله کند، از پرداخت آنها معاف می‌بود. در عین حال گرچه سهامداران حق انتخاب نوع صندوق سرمایه‌گذاری را در اختیار دارند، درباره انتخاب سهام اختیاری ندارند و این امر بر عهده مدیران صندوق است. از طرفی اگر سهامداران به شکل مستقیم سهم شرکتی را خریداری کنند، حق حضور در مجمع و تصمیم‌گیری پیرامون برخی امور شرکتهای سهامی را دارند و این در حالی است که سهامدار صندوق از چنین حقی برخوردار نیست و صرفا در صورت داشتن واحد سرمایه‌گذاری ممتاز قادر به شرکت در مجمع صندوق سرمایه‌گذاری است.
نرخ بازدهی صندوق
نرخ بازدهی صندوق بر اساس چنین محاسبه‌ای به‌دست می‌آید:
افزایش یا کاهش خالص ارزش دارایی‌ها به‌علاوه سود سرمایه‌ای و سود سهام توزیع‌شده توسط صندوق تقسیم بر خالص ارزش دارایی‌های صندوق
(NAV1 - NAV0 + Income and capital gain distributions)/ NAV0
>>تکمیلی : سازوکار صندوقهای ETF و تفاوت آنها با شرکتهای سرمایه گذاری وهلدینگ
صندوقهای ETF یکی از ابزارهای سرمایه‌گذاری مشاع است که در کنار صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک (Open-end/ mutual fund)، صندوقهای سرمایه‌گذاری بسته (Closed-end fund) و شرکتهای سرمایه‌گذاری، به دارندگان واحدهای سرمایه‌گذاری (یا سهام در مورد شرکت سرمایه‌گذاری) امکان می‌دهد به‌صورت مشاع و متناسب با تعداد واحدهای سرمایه‌گذاری خود، مالک سبدی از دارایی‌های عمدتا مالی باشند. آنچه ETF را از صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک متمایز می‌کند این است که ورود یا خروج سرمایه گذاران، در صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک صرفا از طریق صدور و ابطال واحدهای سرمایه‌گذاری است، درحالیکه در ETF (و همین‌طور شرکتهای سرمایه‌گذاری و صندوقهای بسته) ورود و خروج سرمایه‌گذاران صرفا از طریق خرید و فروش واحدهای سرمایه‌گذاری در بازار امکان‌پذیر است. در مقابل، آنچه ETF را از شرکتهای سرمایه‌گذاری و صندوقهای بسته متمایز می‌کند این است که مشابه صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک، از طریق یک سازوکار مشخص، ارزش هر واحد سرمایه‌گذاری عینا معادل ارزش دارایی‌های موجود در سبد صندوق است. توضیح اینکه در شرکتهای سرمایه‌گذاری و صندوقهای بسته، ممکن است فشار عرضه و تقاضا بگونه‌ای باشد که قیمت هر سهم یا واحد شرکت سرمایه‌گذاری یا صندوق بسته از ارزش دارایی‌های موجودر در سبد آن فاصله قابل‌توجهی بگیرد. بعنوان مثال، آنچه بصورت سنتی در بورس تهران مشاهده می‌شود این است که قیمت هر سهم شرکت سرمایه‌گذاری حدودا بین ۲۰ تا ۳۰ درصد کمتر از ارزش دارایی‌های موجود در سبد آن است (که از آن با عنوان NAV یاد می‌شود). این فاصله با هجوم سرمایه‌گذاران صندوق قابل معامله (ETF) در ماه‌های اخیر به بورس، بسیار کاهش یافته و در مواردی، بسیار بیش از ارزش دارایی‌های سبد قیمت‌گذاری شده است. بنابراین، در شرکتهای سرمایه‌گذاری و صندوقهای بسته سازوکاری برای نزدیک نگه داشتن قیمت و NAV وجود ندارد. در صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک، از آنجا که امکان معامله واحدهای صندوق در بازار وجود ندارد، این موضوع کاملا منتفی است. اما در ETFها، نهادهایی توسط عنوان بازارگردان یا AP (Authorized participant) وجود دارند که درصورتیکه قیمت بیش از NAV باشد، با خرید و افزایش دادن دارایی‌های موجود در صندوق، اقدام به صدور واحد صندوق و فروش آن در بازار می‌کنند تا به این ترتیب، عرضه واحد صندوق افزایش و قیمت آن کاهش پیدا کرده و به NAV نزدیک شود. برعکس، اگر قیمت کمتر از NAV باشد، بازارگردان با خرید واحدهای صندوق از بازار آنها را ابطال می‌کند و متناسب با آن نیز، بخشی از دارایی‌های صندوق را در بازار می‌فروشد. به این ترتیب، بازارگردان از طریق «قبض و بسط» مداوم صندوق، تلاش می‌کند قیمت و NAV آن را نزدیک به هم نگه دارد. ناگفته پیداست که این قبض و بسط مداوم، مستلزم وجود دارایی‌های بسیار نقدشونده در صندوق است که در بخش بعدی به چالش‌های ناشی از آن اشاره خواهد شد.
براساس اطلاعات موجود، در ساختار پیشنهادی دولت چنین ترتیباتی پیش‌بینی نشده است و نقش بازارگردان صرفا مشابه سایر سهام موجود در بازار، خرید و فروش و ایجاد نقدشوندگی به میزان تعهد خود (۵درصد) است و بنابراین، یکی از تفاوت‌های اساسی ساختار پیشنهادی با ETF عدم امکان قبض و بسط صندوق و خرید و فروش دارایی‌های تحت کنترل آن توسط بازارگردان است.
تفاوت مهم دیگری که ساختار پیشنهادی دولت با مفهوم ETF دارد، این است که اصولا ساختار ETF بر مبنای سرمایه‌گذاری و نه بنگاه‌داری طراحی شده است. به عبارت دیگر، در ETFهای رایج معمولا درصد سهامی که از یک شرکت در سبد ETF وجود دارد بسیار ناچیز بوده و بنابراین، موضوع مداخله در مدیریت آن شرکت و سازوکارهای حکمرانی موضوعیت پیدا نمی‌کند. به همین دلیل، اصولا ETF با هدف بنگاه‌داری و اعمال حاکمیت شرکتی بر شرکتهای سرمایه‌پذیر طراحی نشده است. لازم به ذکر است که حتی در بزرگترین نهادهای مدیریت دارایی جهان همچون BlackRock و VanGuard هم که هریک به تنهایی حدود هزار صندوق مختلف ETF و mutual fund را مدیریت می‌کنند، جمع درصد مالکیت همه این صندوق‌ها در شرکتهای سرمایه‌پذیر تقریبا در همه موارد زیر ۱۰ درصد است. به‌علاوه، هریک از این شرکت‌ها، اعمال حکمرانی بر سهام کلیه صندوقهای تحت مدیریت خود را تجمیع کرده و نظامات گسترده‌ای برای اعمال حکمرانی شرکتی بر شرکتهای سرمایه‌پذیر تدوین کرده‌اند که با این حال، چالش‌های مربوط به آن یکی از مباحث داغ حکمرانی در پژوهش‌های مالی است. بنابراین، آنچه در ایران قرار است در قالب اعمال حکمرانی از طریق ETF بر مجموعه‌ای از بنگاه‌های بزرگ اعمال شود، در بازارهای بین‌المللی مرسوم نبوده و در ادامه به چالش‌های ناشی از آن پرداخته خواهد شد.
در یک جمع‌بندی میتوان گفت، اولا ساختار پیشنهادی، برخلاف ETF سازوکاری برای قبض و بسط صندوق و نزدیک نگه داشتن قیمت و NAV آن ندارد و حتی در صورت وجود این سازوکار، ماهیت بلوکی، متمرکز و غیرنقدشونده دارایی‌های آن، امکان خرید و فروش پیوسته را از آن سلب کرده است. ثانیا، ساختار ETF برای بنگاه‌داری یا اعمال حاکمیت بر بنگاه‌های سرمایه‌پذیر طراحی نشده و برخلاف ساختار پیشنهادی دولت، انتظار نمی‌رود در مدیریت بنگاه‌ها و انتخاب اعضای هیات‌مدیره و سایر شئون حکمرانی مداخله جدی داشته باشد. این دو ویژگی، یعنی عدم امکان قبض و بسط سریع و بنگاه‌داری، ساختار پیشنهادی دولت را بسیار شبیه به هلدینگ‌ها (و تا حدی شرکتهای سرمایه‌گذاری) می‌کند که صرفا از طریق افزایش و کاهش سرمایه که پروسه‌ای پیچیده و زمانبر است امکان قبض و بسط دارند و به‌علاوه، فلسفه وجودی هلدینگ‌ها همان بنگاه‌داری است. اما طبعا دولت ترجیح داده به جای ایجاد هلدینگ و شرکت سرمایه‌گذاری، ساختار پیشنهادی خود را تحت عنوان ETF معرفی کند، زیرا اولا پیچیدگی‌های حاکم بر ایجاد شرکتهای دولتی و انتقال دارایی‌های دولت به آنها و . را نخواهد داشت و ثانیا، هلدینگ‌ها و شرکتهای سرمایه‌گذاری همانند سایر شرکتهای سهامی، نظام حکمرانی خود را باید متناسب با قانون تجارت و اصول منبعث از آن مانند برابر بودن حق‌رای سهامداران و . تنظیم کند. نامگذاری ساختار پیشنهادی با عنوان ETF عملا به دولت اجازه داده خارج از محدودیت‌های قانون تجارت و آن‌گونه که خود صلاح می‌داند، نظام حکمرانی آن را طراحی کند.
صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس یا صندوق ETF چیست؟
صندوق ETF چیست؟ صندوقهای قابل معامله در بورس (ETF) را میتوان مؤلفه‌ی ارزشمندی در سند دارایی هر سرمایه‌گذار (از مدیران مالی پیچیده‌ترین سازمان‌ها گرفته تا یک سرمایه‌گذار مبتدی که تازه کار خود را شروع کرده است) قلمداد کرد. برخی از سرمایه‌گذاران صندوقهای قابل معامله‌ی بورس را در کانون سند دارایی خود قرار می‌دهند و بر آن تمرکز ویژه می‌کنند بنابراین می‌توانند با تعداد محدودی از ETF به سند دارایی خود تنوع ببخشند. سایر سرمایه‌گذاران از ETFها برای تکمیل کردن سند دارایی موجود خود استفاده می‌کنند و بر ETFها برای اجرای راهبردهای پیچیده‌ی سرمایه‌گذاری تکیه خواهند کرد. اما همانطور که در هر ابزار سرمایه‌گذاری دیگری صدق می‌کند در اینجا هم برای اینکه واقعا سود و منفعتی از ETF نصیب سرمایه‌گذار شود، باید درک مناسب و خوبی از آن داشت و به‌طور مناسب استفاده کرد. با ما همراه باشید تا با صندوقهای قابل معامله در بورس و تفاوت آنها با صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک عادی، بیشتر آشنا شوید.
حتما بخوانید:
درک چگونگی کار اکثر صندوقهای قابل معامله در بورس ساده است. یک ETF در بازار بورس مانند سهام معامله می‌شود و شبیه صندوق سرمایه گذاری مشترک است. عملکرد آن یک شاخص مبنا را ردیابی می‌کند. ETF طوری طراحی شده است تا از این شاخص مبنا تقلید کند. فرق بین ساختار ETF و صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک مبین بخشی از مشخصات مختلف سرمایه‌گذاری است. سایر تفاوت‌ها با نوع مدیریت تبیین می‌شوند. از آنجا که ETFها برای ردیابی شاخص طراحی شده‌اند، مدیریت آنها منفعلانه در نظر گرفته می‌شود؛ و این در حالی است که اکثر صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک به‌طور فعال مدیریت می‌شوند.
از دیدگاه یک سرمایه‌گذار، سرمایه‌گذاری در صندوق سرمایه‌گذاری مشترک و یک ETF که شاخص یکسانی را ردیابی می‌کنند، فرقی با هم ندارند. برای نمونه، عملکرد صندوق قابل معامله در بورس SPDR S&P 500 و یک صندوق شاخص با هزینه‌ی پایین مبتنی بر S&P 500 به لحاظ عملکرد، بسیار شبیه شاخص S&P 500 است.
با اینکه صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک اکثر شاخص‌های اصلی را پوشش می‌دهند اما در عین حال صندوقهای قابل معامله در بورس طیف وسیع‌تری از شاخص‌ها را پوشش داده و گزینه‌های بیشتری را برای سرمایه‌گذاری در اختیار سرمایه‌گذار ETF قرار می‌دهند. حال آن که این اتفاق برای فردی که در صندوق سرمایه‌گذاری مشترک اقدام به سرمایه‌گذاری می‌کند رخ نخواهد داد.
پیش‌زمینه
ETFها در مقایسه با صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک، پدیده‌ی نسبتا جدیدی هستند. گرچه نخستین ETFها شاخص‌های وسیع بازار را ردیابی می‌کردند اما ETFهای جدیدتر طوری طراحی شده‌اند تا بخش‌ها، درآمد ثابت، سرمایه‌گذاری‌های جهانی، ارز و کالاها را نیز ردیابی کنند.
ETFها نشان‌دهنده‌ی سهمی از مالکیت اعتبار سرمایه‌گذاری واحد (UIT) هستند که اسناد دارایی سهام، اوراق قرضه، ارزها و کالاها را در اختیار دارد. ETFها را اغلب با صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک مقایسه می‌کنند:
- یک ETF مانند صندوق سرمایه‌گذاری مشترک یک ساختار سرمایه‌گذاری است که با جمع‌آوری دارایی‌های سرمایه‌گذاران خود و همچنین استفاده از مدیران حرفه‌ای، نسبت به سرمایه‌گذاری بر روی این پول‌ها اقدام می‌کند تا اهدافی که به‌روشنی معین شده‌اند را تأمین کند. از میان این اهداف میتوان به درآمد جاری یا افزایش سرمایه اشاره کرد. آنها مانند یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک دارای یک اطلاعیه نیز هستند. یک ETF اطلاعیه را به خریدار تحویل می‌دهد یا سندی را تحت عنوان شرح‌حال محصول در اختیار سرمایه‌گذاران می‌گذارد که اطلاعات کلیدی را در مورد ETF به‌طور خلاصه ارائه کرده است.
- یک سرمایه‌گذار که در صندوق سرمایه‌گذاری مشترک فعالیت می‌کند به‌طور مستقیم به میزان خالص ارزش دارایی (NAV) که در انتهای هر روز کاری محاسبه می‌شود از صندوق خریداری می‌کند. سرمایه‌گذاری که یک ETF می‌خرد، سهم‌های بازار بورس را در فرایندی شبیه به خرید یا فروش هر سهام دیگری خریداری می‌کند. گرچه اکثر صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک به‌طور فعالانه مدیریت می‌شوند اما تعداد قابل توجهی از صندوقهای سرمایه‌گذاری نیز وجود دارند که به‌طور منفعلانه مدیریت می‌شوند و برای ردیابی شاخص‌های معینی طراحی شده‌اند. تعداد اندکی از ETFها که به‌طور فعال مدیریت می‌شوند هم وارد بازار شده‌اند.
- فرایند خلق و بازخرید سهام ETF دقیقا نقطه مقابل فرایند خلق و بازخرید صندوقهای صندوق قابل معامله (ETF) سرمایه‌گذاری مشترک است. هنگام سرمایه‌گذاری در صندوقهای سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاران هر مبلغ را به شرکت صندوق ارسال می‌کنند و شرکت هم از آن پول برای خرید اوراق بهادار و صدور سهم‌های اضافی صندوق استفاده می‌کند. وقتی سرمایه‌گذاران بخواهند سهم‌های صندوق سرمایه‌گذاری خود را بازخرید کنند، سهم‌ها در ازای پول به شرکت صندوق سرمایه‌گذاری مشترک بازگردانده می‌شوند. اما خلق یک ETF در بردارنده‌ی پول و وجه نقد نیست.
ایجاد صندوق
ETFها اوراق بهاداری هستند که حق قانونی مالکیت بخشی از سبد اوراق سهام را تصریح می‌کنند. خلق یک ETF در آمریکا مستلزم این است که مدیر صندوق، برنامه‌ی جامعی را به کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) تقدیم کند. این برنامه مجموعه‌ای از راهکارها و ترکیب‌بندی ETF را بیان می‌کند.
معمولا، تنها شرکتهای بزرگ مدیریت پول که در شاخص‌گذاری دارای تجربه هستند می‌توانند ETFها را خلق و مدیریت کنند. این شرکت‌ها با سرمایه‌گذاران بزرگ، صندوقهای بازنشستگی و مدیران پولی در سراسر جهان که دارای حجم عظیمی از پول (که برای خلق ETF نیاز است) ارتباط دارند. این شرکت‌ها با به صف کشیدن مشتریان، خواه سازمانی یا خُرد، برای خرید ETF تازه وارد شده ایجاد تقاضا می‌کنند.
ایجاد صندوق ETF به‌طور رسمی با یک مشارکت‌کننده‌ی دارای اختیار قانونی، شروع خواهد شد. به این مشارکت‌کننده‌ی با اختیار قانونی، سازنده‌ی بازار یا متخصص هم اطلاق می‌شود. این دلالان معمولا سبد مناسبی از سهم را تهیه می‌کنند که برای خرید ۱۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ سهم ETF کافی باشد. سبد سهام به بانک نگهدارنده‌ای ارسال می‌شود که از قبل تعیین شده است و آن بانک هم سهام ETF را به سازنده‌ی بازار جهت حفاظت می‌فرستد. حداقل اندازه‌ی سبد واحد «خلق» نام دارد.
بازخرید
برای بازخرید سهم‌ها، یک مشارکت‌کننده‌ی با اختیار قانونی یا مجاز، بخش بزرگی از ETF را می‌خرد، آن را به بانک نگهدارنده می‌فرستد و معادل همان، سبدی از سهام تکی را دریافت می‌کند. این سهام را میتوان بعدا در بازار بورس فروخت، گرچه آنها معمولا به مؤسسه‌ای بازگردانده می‌شوند که سهام را قرض داده است.
به‌طور نظری، یک سرمایه‌گذار می‌تواند یک ETF را به دو طریق واگذار کند:
- با تقدیم سهم‌ها به صندوق ETF در ازای سهم‌های مبنا، ETF را بازخرید کند؛
- ETF را در بازار ثانویه به فروش برساند.
در عمل، سرمایه‌گذار می‌تواند مورد دوم را انجام بدهد. به‌خاطر محدودیت‌هایی که در بازخرید سهام ETF وجود دارد، آنها را نمی‌توان صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک نامید.
آربیتراژ
یکی از ویژگی‌های مهم یک ETF فرصت آربیتراژ است. وقتی قیمت ETF از خالص ارزش دارایی (NAV) سهام منحرف می‌شود، مشارکت‌کنندگان می‌توانند وارد عمل شوند و از تفاضل‌ها سود ببرند. اگر سهم‌های ETF با قیمتی پایین‌تر از خالص ارزش دارایی معامله شوند آنگاه آربیتراژکنندگان سهم‌های ETF را در بازار آزاد می‌خرند. آربیتراژکنندگان واحدهای خلق را شکل خواهند داد سپس واحدهای خلق را به بانک نگهدارنده بازخرید خواهند کرد، اوراق بهادار مبنا را دریافت خواهند کرد و آنها را در ازای دریافت سود خواهند فروخت. اگر سهم‌های ETF به قیمتی بالاتر از خالص ارزش دارایی معامله شود، آربیتراژکنندگان اوراق بهادار مبنا را در بازار آزاد خواهند خرید، آنها را برای واحدهای خلق بازخرید خواهند کرد و سپس سهم‌های ETF را به‌ازای دریافت سود خواهند فروخت. کنش‌های آربیتراژکنندگان باعث می‌شود قیمت‌های ETF بسیار نزدیک خالص ارزش دارایی اوراق بهادار مبنا نگه داشته شود.
ویژگی‌ها
اکثریت قریب به اتفاق صندوقهای قابل معامله در بورس برای ردیابی شاخص طراحی شده‌اند و از این‌رو عملکردشان نزدیک به عملکرد یک صندوق سرمایه‌گذاری شاخص است، اما تشابه آنها دقیق نیست. به‌خاطر تفاوت در ترکیب‌بندی، نرخ مدیریت، مخارج و جا‌به‌جایی سود سهام ممکن است خطای ردیابی یا تفاوت بین بازده یک صندوق و بازده شاخص ایجاد شود.
خرید و فروش ETFها می‌تواند برای سرمایه‌گذار خُرد خوب باشد
ETFها به‌طور مداوم قیمت‌گذاری می‌شوند؛ آنها را میتوان در بازار بورس در طول روز کاری و تجاری، خرید و فروش کرد. از آنجا که ETFها مانند سهام معامله می‌شوند، میتوان مانند سهام آنها را سفارش داد؛ سفارش‌هایی نظیر سفارش به قیمت معین، سفارش زیان‌گریز و … همچنین میتوان آنها را به‌صورت کوتاه فروخت. صندوقهای سرمایه‌گذاری سنتی بر اساس خالص ارزش دارایی‌ها در انتهای روز، خرید و بازخرید می‌شوند. ETFها در بازار بورس به قیمت‌های بازار، خرید و فروش می‌شوند؛ قیمت‌هایی که شبیه خالص ارزش دارایی‌هاست ولی از آن مستقل است. اما آربیتراژکنندگان باید مطمئن شوند که قیمت‌های ETFها بسیار نزدیک به خالص ارزش دارایی‌های اوراق بهادار مبنا نگه داشته شود.
گرچه یک سرمایه‌گذار می‌تواند کمترین سهم از ETF را خریداری کند، اما اکثرا در سطح وسیع (Board Lot) می‌خرند. هر چیزی که کمتر از Board Lot خریده شود هزینه را برای سرمایه‌گذار افزایش خواهد داد. هرکسی، فارغ از اینکه در کجای جهان به معامله و تجارت می‌پردازد می‌تواند هر ETF را خریداری کند. این ویژگی نسبت به صندوقهای سرمایه‌گذاری مزیت بیشتری برای سرمایه‌گذاران دارد چرا که صندوقهای سرمایه‌گذاری را معمولا میتوان فقط در کشوری که ثبت شده‌اند خریداری کرد.
نوع پرداخت سود سهام
هر ETF معمولا سود سهامی را که از سهام مبنا دریافت شده است در هر فصل پرداخت می‌کند. هرچند، سهام مبنا سود سهام را در سراسر فصل پرداخت می‌کنند. از این جهت، این صندوق‌ها می‌توانند به‌مدت بیشتری در طول فصل پول را نگه دارند، با اینکه شاخص محکی مبنا از پول تشکیل نشده است. با داشتن ETFهایی که سود سهام پرداخت می‌کنند، درست مانند سود سهام عادی، پول سر از حساب دلالی شما درخواهد آورد. اگر می‌خواهید آن پول را مجددا سرمایه‌گذاری کنید، باید خرید دیگری انجام بدهید.
مزایای مالیاتی
از آنجا که ETFها شاخص اسناد دارایی‌ای هستند که به‌صورت منفعلانه مدیریت می‌شوند، نسبت به صندوقهای سرمایه‌گذاری عادی، مزایای مالیاتی بیشتری دارند. آنها به‌خاطر پایین بودن گردش اوراق بهادار، درآمد سرمایه‌ای بیشتری تولید می‌کنند و در مقایسه با آن دسته از صندوقهای سرمایه‌گذاری که به‌طور فعال مدیریت می‌شوند، درآمد سرمایه‌ای کم‌تری را تحقق خواهند بخشید. یک ETF شاخص فقط اوراق بهادار را برای نشان دادن تغییرات در شاخص مبنای خود می‌فروشد. صندوقهای سرمایه‌گذاری سنتی این درآمدهای سرمایه‌ای تحقق‌نایافته را به موازات افزایش ارزش سهام سند دارایی انباشته می‌کنند. وقتی صندوق آن سهام را می‌فروشد، سود سرمایه را به نسبت مالکیت سرمایه‌گذاران بین آنها توزیع می‌کند. این فروش منجر به مالیات بیشتری برای مالکان صندوقهای سرمایه‌داری خواهد شد.
شفافیت
همانطور که قبلا اشاره شد، ETFها برای تکرار عملکرد شاخص یا کالای مبنای خود طراحی شده‌اند. سرمایه‌گذاران همواره می‌دانند دقیقا چه دارند می‌خرند و می‌توانند ببینند که دقیقا چه چیزی ETF را تشکیل می‌دهد. قیمت‌ها به‌طور روشن مشخص شده‌اند. از آنجا که صندوقهای سرمایه‌گذاری تنها دو بار در سال باید هلدینگ‌های خود را گزارش بدهند، وقتی شما یک صندوق سرمایه‌گذاری می‌خرید، آنچه که به‌دست می‌آورید ممکن است چندان شفاف و مشخص نباشد.
قیمت و کمیسیون
یکی از ویژگی‌های ETFها، مخصوصا در مقایسه با صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک سنتی، پایین بودن قیمت سالانه‌شان است. ماهیت منفعلانه‌ی سرمایه‌گذاری مبتنی بر شاخص، کاهش مخارج بازاریابی، توزیع و حسابداری، همه و همه به این پایین بودن مبلغ کمک می‌کنند. هرچند، سرمایه‌گذاران فردی باید برای خرید و فروش سهم‌های ETF کمیسیون دلالی پرداخت کنند؛ این امر ممکن است هزینه‌ی سرمایه‌گذاری در ETF را برای سرمایه‌گذارانی که مکررا به معامله می‌پردازند افزایش بدهد.
گزینه‌ها
تعدادی از ETFها دارای گزینه‌هایی هستند که میتوان آنها را معامله کرد. میتوان از آنها برای خلق راهبردهای متفاوت سرمایه‌گذاری در ارتباط با ETF مبنا استفاده کرد. این امر این امکان را برای سرمایه‌گذاران ETF فراهم می‌کند تا در اسناد دارایی خود از اهرم عملیاتی و مالی استفاده کنند.
دیدگاه شما