سرمایه‌گذار فعال

سرمایه گذار فعال

سرمایه گذاری که نسبت بزرگی از سهام یک شرکت را در اختیار دارد و نقش فـعالی در مدیریت شرکت ایفا می‌کند، سرمایه گذار فعال گفته می‌شود. سـرمایه گذار فعال می‌تواند سهامدار اصلی، یا سهامدار فعال باشد. چنین سرمایه گذارانی، مالکیت سهام در شرکت ها را دلیلی برای دخالت فعال در فرآیند تصمیم‌گیری شرکت می‌دانند.

توضیحات مدیر مالی در مورد سرمایه‌گذار فعال

سهامداران اصلی معمولاً سرمایه گذاران فعال هستند و تأثیر بزرگی در تصمیمات مدیریتی شرکت دارند. این کار ممکن است به ایجاد تنش بین مدیران شرکت که معمولاً ترجیح می‌دهند توسط سهامداران هدایت نشوند، منجر شود، خصوصاً وقتی‌که چنین سهامدارانی سطح یکسانی از تجربه یا اندوخته تجاری به عنوان مدیریت شرکت در اختیار ندارند.

استراتژی وارن بافت

وان بافت که یکی از موفق ترین سرمایه گذاران حال حاضر است، همین استراتژی را استفاده می‌کند. بافت معمولا در شرکت‌هایی که با مشکلات مدیریتی دست و پنجه نرم می‌کنند سرمایه گذاری می‌کند. به این شکل که سهم عمده ای از سهام آن شرکت را با قیمتی مناسب خریداری می‌کند. او از این طریق به هیات مدیره شرکت راه پیدا می کند یا به عبارتی به سرمایه گذار فعال در آن شرکت تبدیل می‌شود. تمام این سرمایه گذاری ها و خرید سهام شرکت‌ها با نام برکشایر انجام می‌شود، که تحت مدیریت وارن بافت است.

البته خرید سهام این شرکت ها به تنهایی بافت را بافت نکرده است، او با توانایی های مدیریتی و قدرتی که از خرید سهام به دست آورده است، تغییراتی در شرکت ها ایجاد می‌کند و سرمایه‌گذار فعال آن ها را از مرز ورشکستگی به شرکتی رشدی تبدیل می‌کند.

سرمایه‌گذار فعال

قبل از شروع آموزش سرمایه گذار فعال و غیرفعال گام اول بهتر است با مفهوم کلی سرمایه گذاری آشنا بشیم. در علم اقتصاد، سرمایه گذاری به منظور اختصاص منبع مالی به یک یا چند دارایی مختلف، سرمایه‌گذار فعال به امید به دست آوردن سود بیشتر در آینده هست. یعنی شما می توانید سرمایه خودرا در دارایی های مانند خرید ارز دیجیتال ، سهام شرکت ها، زمین های مجازی، ماشین، طلا و. سرمایه گذاری کنید.در این صورت اگر قیمت دارایی ها که بر روی آن ها سرمایه گذاری کرده اید ، در اینده افزایش پیدا کنه، سرمایه شما هم نیر به همان افزایش پیدا می کند. هرچند باید این نکته را در نظر داشته باشید که همیشه سرمایه گذاری به هدف کسب سود زیاد همراه ریسک بالا می باشد .
به عبارت دیگر، سرمایه گذاری به وارد کردن پول و سرمایه نقدی به بازار و خرید دارایی ها اون بازار جهت کسب سود و افزایش ارزش سرمایه اولیه می باشد. اما این تعریف بسیار جزئی می باشد و فقط استناد به این موضوع نمی تواند معنی واقعی سرمایه گذاری رو به مخاطب ابلاغ کند. همچنین یکی از اصول مهم در نحوه سرمایه گذاری، نرخ رشد سرمایه هست. بطور مثال مثال اگر شما دارایی که سرمایه گذاری بر اساس آن انجام داده اید بعد از مدت دو سال 20 درصد سودآوری داشته باشد، نرخ رشد کمتری از سود بانکی داشته اید هر چند به معنی ریالی سرمایه شما افزایش پیدا کرده ولی در واقعیت شما بازنده این سرمایه گذاری بوده اید.
برای اینکه بتونیم در اینده رفاه بیشتری رو به دست بیاریم و اینده سرمایه گذاری را تضمین کنیم ، باید در دارایی بازارهای مالی سرمایه گذاری کنیم.
روش های سرمایه گذاری زیادی وجود دارد، سرمایه گذاری فعال و غیر فعال نیز از روش های سرمایه گذاری ها می باشد.

سرمایه گذاری فعال چیست؟

سرمایه گذاری فعال یک استراتژی شامل معاملات تکراری به‌منظور شکست‌دادن میانگین بازده شاخص سهام می باشد.
این احتمالاً همان چیزی است که مردم درباره معامله گران فکر می‌کنند؛ اگرچه امروزه می‌توانید این کار سرمایه‌گذار فعال را به‌راحتی با گوشی تلفن همراه خود نیز انجام دهید. کوین دوگان، مشاور سرمایه‌گذاری و شریک ارشد در شرکت برنامه‌ریزی مالی Dugan Brown می‌گوید: «این نوع سرمایه‌گذاری معمولاً به سطح بالایی دانش برای تجزیه و تحلیل بازار نیاز دارد تا شخص بتواند بهترین زمان برای خرید یا فروش را تعیین کند». سرمایه گذاری فعال را می‌توانید خودتان یا از طریق صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و EFT ها انجام دهید. متخصصان و مشاوران این صندوق‌ها صدها روش سرمایه‌گذاری مختلف را در اختیار شما قرار خواهند داد.

مدیران صندوق‌های سرمایه‌گذاری اطلاعات وسیعی و کمی و کیفی درباره اوراق بهادار، روندهای آتی بازار و جهش‌های اقتصادی گسترده را جمع‌آوردی و ارزیابی کرده‌اند. با استفاده از این اطلاعات، اقدام به خرید و فروش دارایی‌ها می‌کنند تا از نوسانات کوتاه‌مدت سود کنند و دارایی‌های صندوق را در مسیر خود نگه دارند.

مزایای سرمایه گذاری فعال

۱. انعطاف پذیری در بازارهای بی‌ثبات

سرمایه‌گذارانی که به‌صورت فعال مشغول معامله هستند می‌توانند در بازه‌هایی که بازار شکل صعودی دارد، سهام بیشتری خریداری کنند.

۲. گزینه های معاملاتی گسترده

سرمایه‌گذاران فعال می‌توانند از استراتژی‌های معاملاتی مانند پوشش ریسک (Hedging) برای تولید سودهای زیاد استفاده کنند که شانس موفقیت آن‌ها بر شاخص‌های بازار را افزایش می‌دهد.

۳. مدیریت مالیات

یک مشاور مالی باهوش یا مدیر پرتفولیو می‌تواند از سرمایه گذاری فعال برای انجام معاملاتی استفاده کند که از سود به‌دست‌آمده آن می‌توان مالیات را پرداخت کرد

معایب سرمایه گذاری فعال

۱. هزینه های بالاتر

اگر در صندوق‌هایی با مدیریت فعال سرمایه‌گذاری می‌کنید، باید هزینه بالاتری را پرداخت کنید.

۲. ریسک بالا

اگر به سرمایه‌گذار این اجازه داده شود سرمایه‌گذاری بزرگی انجام دهد،‌ این موضوع احتمال ریسک را بالا می‌برد؛ بنابراین ممکن است دارایی شما متوجه ضرر بسیار زیادی شود.

۳. قرارگرفتن در معرض ترندها

در سرمایه گذاری فعال بسیار ساده است که در مسیر حرکت قرار بگیرید و با معامله گران گام بردارید. تفاوتی هم ندارد که معامله قرار است به کدام سمت و سو برود

سرمایه گذاری غیرفعال

سرمایه گذاری غیرفعال یک استراتژی سرمایه گذاری است که در آن فرد محدودیت‌هایی را برای خرید و فروش سهام در نظر می‌گیرد. سرمایه گذاران غیرفعال، سرمایه گذاری های خود را با هدف افزایش ارزش در درازمدت خریداری خواهند کرد.استراتژی این سرمایه گذاری با عناوینی چون استراتژی بخر و نگه دار یا استراتژی تنبل بی مصرف شناخته می‌شود. به‌کارگیری این استراتژی نیازمند تحقیق اولیه خوب، صبر و داشتن یک پرتفوی به خوبی متنوع سازی شده است
برخلاف سرمایه گذاران فعال، سرمایه گذاران غیرفعال سهام یک شرکت را می‌خرند و به‌صورت فعالانه اقدام به کسب سود از نوسانات کوتاه‌مدت بازار نمی‌کنند. در عوض سرمایه گذاران منفعل بر باور خود مبنی بر اینکه سرمایه گذاری در سهام موردنظر در درازمدت سودآور خواهد بود تکیه دارند.

سرمایه‌گذاری غیرفعال چه خوبی‌هایی دارد؟

معمولا افرادی که سرمایه‌گذاری غیرفعال را انتخاب می کنند، افرادی با دیدگاه بلندمدت هستند. همین دیدگاه بلندمدت باعث کاهش فشار و استرس در بازارسرمایه می شود.. اما فرض کنید شما کسی هستید که دیدگاه بسیار کوتاه مدت (مثلا روزانه یا هفتگی) دارید. در این مواقع عواملی زیادی از جمله اخبار سیاسی به شدت واکنش نشان می‌دهد. بسیار خب! هر روز باید صبح که از خواب برمی‌خیزید فورا اخبار را چک کنید و ببینید چه اتفاق تازه‌ای افتاده و آیا دچار ضرر شده‌اید یا سود.نکته مثبت دیگر سرمایه‌گذاری غیرفعال این می باشد که افراد متخصص‌تر و با تجربه‌تر در آن حضور دارند. کسانی که از نظر اقتصادی و مالی توانایی‌های زیادی ندارند و به دنبال سود زودبازده می باشند، بازارهای دیربازده برایشان جذاب نیست. این باعث می‌شود نوعی غربال‌گری صورت بگیرد و مثلا افرادی وارد سرمایه‌گذاری‌های غیرفعال شوند که توانایی‌های تخصصی بیشتر، صبوری بیشتر و البته سرمایه‌ بیشتری هستند. ریسک کمتر را سرمایه‌گذار فعال می‌توانیم یکی دیگر از مزایای این سرمایه‌گذاری بدانیم. بازارهای فعال اگرچه ممکن است بازدهی بیشتری داشته باشند، اما از آن طرف ریسک بیشتری هم متوجه سرمایه‌گذاران است.

نتیجه گیری

بسیاری از افراد در شرایط کنونی به دنبال جستجو راهی امن و پر سود جهت سرمایه گذاری هستند. راه‌های مختلفی به منظور سرمایه گذاری وجود دارد اما باید به این نکته توجه کرد که معمولا طیف وسیعی از مردم سرمایه چندان زیادی در دست ندارند باید مسیری را انتخاب کنند که امن باشد، قدرت نقد شوندگی داشته باشد و از ارزش پول در مقابل تورم محافظت کند.یادتان باشد حتی اگر در راه سرمایه‌گذاری شکست خوردید، هرگز امیدتان را از دست ندهید. شکست بخشی از فعالیت در بازارهای مالی است. به یاد داشته باشید که نکته مهم در این شرایط کنونی قدرت ریسک پذیری شما است.

تفاوت سرمایه گذاری فعال (Active) و غیر فعال (Passive) در چیست؟

سرمایه گذاری فعال و غیرفعال

هر زمانی که صحبت از سرمایه گذاری فعال (پویا) یا Active و غیرفعال (ایستا یا منفعل) یا Passive می شود، مباحثات هیجان انگیزی در میان سرمایه گذاران مطرح می شود زیرا برخی سرمایه گذاران یک استراتژی را بر استراتژی دیگر ترجیح می دهند. اگرچه سرمایه گذاری غیرفعال در میان سرمایه گذاران محبوب تر است اما مزایایی نیز برای سرمایه گذاری فعال می توان متصور بود. این دو نوع سرمایه گذاری در انواع بازار های مالی از جمله بازار ارز های دیجیتال مورد استفاده قرار می گیرند.

سرمایه گذاری فعال

سرمایه گذاری فعال همچنان که از نام آن پیداست به نوعی سرمایه گذاری دلالت سرمایه‌گذار فعال دارد که فرد یک رویکرد عملی را اتخاذ می کند. این گونه افراد می خواهند نهایت استفاده را از نوسانات بازار ببرند و بالاتر از حد معمول سود کنند. چنین فردی باید به نظرات مجموعه ای از کارشناسان و تحلیلگران دسترسی داشته باشد که به تحلیل کمی و کیفی دارایی ها می پردازند. برای اینکه بتوانیم یک سرمایه گذار فعال خوب باشیم، باید در اکثر موارد درست حدس بزنیم و درست تصمیم بگیریم. این نوع سرمایه گذاران، به طور فعال به مدیریت پورتفولیوی (Portfolio) خود می پردازند و از نوسانات کوتاه مدت بازار استفاده می کنند.

سرمایه گذاری غیرفعال

سرمایه گذاران منفعل یا غیرفعال به نوسانات کوتاه مدت توجه ندارند و دیدی بلند مدت دارند. این سرمایه گذاران به افزایش و کاهش های پورتفولیوی خود در کوتاه مدت توجه ندارند و کمتر اقدام به خرید و فروش می کنند. آنها به خرید دارایی ها می پردازند و این دارایی ها را نگه می دارند. این امر یعنی که آنها در برابر نوسانات بازار و وسوسه هایی که در این میان وجود دارد، مقاومت می کنند. مثال بارزی از این نوع رویکرد، خرید سهام یک صندوق سرمایه گذاری می باشد که با این کار، سرمایه گذار خود را در سود و رشد دراز مدت سازمان ها شریک می کند.

تفاوت های اصلی

طبیعتا این دو روش دارای مزایا و معایب خود می باشند. از جمله مزایای رویکرد غیرفعال می توان به کارمزد های پایین اشاره کرد. این نوع سرمایه گذاران چون کمتر معامله می کنند، کارمزد های پایین تری می پردازند و همچنین هزینه کمتری نیز برای نظارت بر پورتفولیوی خود می کنند. معاملات این افراد دارای شفافیت بیشتری است و این رویکرد از لحاظ مالیاتی نیز مفید است.

از طرف دیگر، مخالفان این روش به بیان ضعف هایی از آن می پردازند. از جمله آنها می توان به محدودیت بسیار این روش اشاره کرد. سرمایه گذاران منفعل تنوع زیادی در پورتفولیوی خود ندارند و باید خود را به تعدادی از دارایی ها محدود کنند. از دیگر معایب این روش، سود کم است. این روش به اندازه روش سرمایه گذاری فعال سود ندارد، البته سرمایه گذاری فعال با ریسک بیشتری نیز همراه است.

از طرف دیگر، رویکرد فعال نیز دارای مزیت های مخصوص به خود می باشد. از جمله این مزیت ها انعطاف پذیری است. این سرمایه گذاران می توانند به سرمایه گذاری در گوهرهایی بپردازند که در بازار پیدا می کنند. این سرمایه گذاران می توانند با استفاده از تکنیک های مختلفی مانند فروش استقراضی و قرارداد اختیار فروش به محافظت از دارایی های خود بپردازند. آنها حتی می توانند مالیات را نیز کنترل کنند و با فروش دارایی هایی که در ضرر هستند، قادر به کم کردن مالیاتی خواهند بود که برای سودهای خود پرداخت خواهند کرد.

این رویکرد فعال ضعف هایی نیز دارد. یکی از این ضعف ها، پر هزینه بودن آن است. این سرمایه گذاران چون معاملات زیادی می کنند و زیاد اقدام به خرید و فروش می کنند، باید کارمزد زیادی بپردازند. آنها همچنین برای تیم تحلیل و بررسی دارایی ها نیز باید هزینه کنند که این هزینه ها ممکن است باعث از دست رفتن سود حاصله شود. این رویکرد دارای ریسک زیادی نیز می باشد و اگر انتخاب یک دارایی غلط باشد و تصمیم درستی در مورد آن گرفته نشده باشد، ضرر های زیادی ایجاد خواهد شد.

ملاحظات خاص

ترید ارز دیجیتال و سرمایه گذاری

تجربه و بررسی های زیاد نشان داده که سرمایه گذاری غیرفعال اکثرا بهتر از سرمایه گذاری فعال بوده است. اکثرا سرمایه گذاران فعال به نتایج ناامید کننده ای دست یافته اند. البته ناگفته نماند که سرمایه گذاری فعال و غیرفعال در واقع دو روی یک سکه می باشند و اکثرا سرمایه گذاری ها ترکیبی از این دو استراتژی است.

یک مثال بسیار خوب در این زمینه، صندوق های سرمایه گذاری است. مدیران این صندوق ها از جسور ترین سرمایه گذاران می باشند و نسبت به کوچکترین نوسانات بازار حساس هستند اما باز اگر دقت کنیم، می بینیم که حتی مدیران این صندوق ها نیز درصد زیادی از سرمایه صندوق را به صورت غیرفعال سرمایه گذاری می کنند.

حتی در طغیان بازار امسال نیز که سرمایه گذاران زیادی رویکرد فعال را اتخاذ کرده اند، باز صندوق های منفعل که کارمزد کمتری پرداخت می کنند بر بازار تسلط دارند. در بازار امسال، بسیاری از سرمایه گذاران اقدام به سرمایه گذاری فعال کرده اند و در این میان هزینه های زیادی برای یک متخصص راهنما کرده اند تا به آنها کمک کند.

سرمایه گذاری منفعل در برابر سرمایه گذاری فعال

بسیاری از کارشناسان بر این باورند که باید ترکیبی از این دو رویکرد را مورد استفاده قرار داد و این ترکیب ریسک را به مقدار قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. گاهی اوقات افرادی موجودی نقدی زیادی دارند و رویکرد فعال برای این افراد بسیار مفید است. این افراد می توانند در برگشت های بازار سود خوبی را عاید خود کنند. از طرف دیگر، افراد بازنشسته که درآمد برای آنها مهم است و نمی خواهند زیاد خود را درگیر کنند، باید رویکردی غیرفعال در پیش بگیرند و اقدام به خرید دارایی هایی با پتانسیل دراز مدت کنند که دارای سود سهام می باشند.

کنترل ریسک نیز در این میان بسیار مهم است و در شرایط خاص باید ورود و خروج پول به شرکت هایی خاص را کنترل کرد. این امر در بازار هایی مانند بازار بیت کوین و بلاک چین اهمیتی مضاعف می یابد. اگرچه طرفداران هر دو حوزه انتقاد هایی را به نسبت یکدیگر مطرح می کنند اما در کل برای اکثر مردم، ترکیبی از این دو رویکرد سرمایه گذاری جواب خواهد داد.

نتایج اصلی

سرمایه گذاری فعال نیازمند رویکردی عملی است که توسط مدیر پورتفولیو یا فرد دیگری انجام می گیرد.

سرمایه گذاران منفعل خرید و فروش کمتری می کنند و اغلب در صندوق های سرمایه گذاری مشارکت می کنند.

هر دو روش ذکر شده در این نوشتار دارای مزیت هایی هستند اما سرمایه گذاری غیرفعال در طول تاریخ بهتر جواب داده است.

در طغیان بازار ۲۰۱۹، سرمایه گذاری فعال بیشتر از سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. اما هنوز هم سرمایه گذاری غیرفعال بازار بزرگتری دارد.

سرمایه گذاری فعال و غیر فعال چیست و چه تفاوتی با هم دارند؟

سرمایه گذاری فعال

سرمایه گذاری فعال و غیرفعال دو استراتژی متضاد را برای افزایش سوددهی انجام می‌دهند؛ یعنی هر دو موفقیت سرمایه‌گذاری‌های خود را براساس معیار S&P 500‌ می‌سنجند. سرمایه‌گذاری غیرفعال و فعال معایب و مزایای خاص خود را دارد که آن را از دیگری متمایز می‌کند. اگر شما هم قصد دارید یکی از این دو نوع را شروع کنید، بهتر است ابتدا این مقاله را مطالعه کنید تا اولاً با تعاریف این دو آشنا شوید و سپس براساس آن بسنجید کدام‌یک روش برای شما مناسب‌تر است.

سرمایه گذاری فعال چیست؟

سرمایه گذاری فعال یک استراتژی شامل معاملات مکرر به‌منظور شکست‌دادن میانگین بازده شاخص سهام است. این احتمالاً همان چیزی است که مردم درباره معامله‌کنندگان وال استریت فکر می‌کنند؛ اگرچه امروزه می‌توانید این کار را به‌راحتی با گوشی تلفن همراه خود نیز انجام دهید. کوین دوگان، مشاور سرمایه‌گذاری و شریک ارشد در شرکت برنامه‌ریزی مالی Dugan Brown می‌گوید: «این نوع سرمایه‌گذاری معمولاً به سطح بالایی دانش برای تجزیه و تحلیل بازار نیاز دارد تا شخص بتواند بهترین زمان برای خرید یا فروش را تعیین کند». سرمایه گذاری فعال را می‌توانید خودتان یا از طریق صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و EFT ها انجام دهید. متخصصان و مشاوران این صندوق‌ها صدها روش سرمایه‌گذاری مختلف را در اختیار شما قرار خواهند داد.

مدیران صندوق‌های سرمایه‌گذاری طیف وسیعی از داده‌های کمی و کیفی درباره اوراق بهادار، روندهای آتی بازار و جهش‌های اقتصادی گسترده را جمع‌آوردی و ارزیابی کرده‌اند. با استفاده از این اطلاعات، مدیران اقدام به خرید و فروش دارایی‌ها می‌کنند تا از نوسانات کوتاه‌مدت سود کنند و دارایی‌های صندوق را در مسیر خود نگه دارند. اگر پرتفولیو به‌صورت مداوم و دقیق مدیریت نشود، می‌تواند طعمه نوسانات بازار شود و با ضررهایی که در سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت متوجه دارایی‌های آنان شده، در سرمایه‌گذاری و اهداف بلندمدت نیز آسیب ببیند؛ به همین دلیل به سرمایه‌گذاران، توصیه می‌شود دارایی‌های خود را در سرمایه گذاری فعال قرار ندهند؛ به‌خصوص وقتی صحبت از پس‌انداز بازنشستگی به میان می‌آید.